Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aconchabarse

Participio

aconchabado

Gerundio

aconchabándome, aconchabándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me aconchabo
te aconchabas / te aconchabás
se aconchaba
nos aconchabamos
os aconchabáis / se aconchaban
se aconchaban

Futuro simple o Futuro

me aconchabaré
te aconchabarás
se aconchabará
nos aconchabaremos
os aconchabaréis / se aconchabarán
se aconchabarán

Presente

me aconchabe
te aconchabes
se aconchabe
nos aconchabemos
os aconchabéis / se aconchaben
se aconchaben

Pretérito imperfecto o Copretérito

me aconchababa
te aconchababas
se aconchababa
nos aconchabábamos
os aconchababais / se aconchababan
se aconchababan

Condicional simple o Pospretérito

me aconchabaría
te aconchabarías
se aconchabaría
nos aconchabaríamos
os aconchabaríais / se aconchabarían
se aconchabarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me aconchabara o me aconchabase
te aconchabaras o te aconchabases
se aconchabara o se aconchabase
nos aconchabáramos o nos aconchabásemos
os aconchabarais u os aconchabaseis / se aconchabaran o se aconchabasen
se aconchabaran o se aconchabasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me aconchabé
te aconchabaste
se aconchabó
nos aconchabamos
os aconchabasteis / se aconchabaron
se aconchabaron

Futuro simple o Futuro

me aconchabare
te aconchabares
se aconchabare
nos aconchabáremos
os aconchabareis / se aconchabaren
se aconchabaren

IMPERATIVO
aconchábate (tú) / aconchabate (vos)
aconchabaos (vosotros) / aconchábense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE